ก็การที่ชนเหล่าใดได้เข้าไปฟัง ชนเหล่า
นั้นได้ลาภดีแล้ว การได้เข้าไปฟังเป็นบุญเขต
ของมนุษย์ เป็นโอสถของสรรพสัตว์ ถึงกรรมที่
เราผู้ได้เห็นพระผู้นำ ก็ชื่อว่าเป็นอันทำไว้ดีแล้ว
เราเป็นผู้รอดพ้นจากวินิบาต เป็นผู้บรรลุบทอัน
ไม่หวั่นไหว
เราเข้าถึงกำเนิดใด ๆ คือ เป็นเทวดาหรือ
มนุษย์ ในกำเนิดนั้น ๆ แสงสว่างย่อมมีแก่เรา
ทุกเมื่อ ทั้งกลางวันและกลางคืน
เพราะการบูชาด้วยแก้วมณีนั้น เราจึงได้
เสวยสมบัติ พบแสงสว่าง คือ ญาณ เป็นผู้บรรลุ
บทอันไม่หวั่นไหว
ในกัปที่แสนแต่กัปนี้ เราเอาแก้วมณีบูชา
ด้วยการบูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผล
แห่งการบูชาด้วยแก้วมณี
เราเผากิเลสทั้งหลายแล้ว. . . คำสอนของ
พระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้แล.
ทราบว่า ท่านพระมณิปูชกเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการ
ฉะนี้แล.
จบมณิปูชกเถราปทาน

อรรถกถานฬมาลิยวรรคที่ 48

อทานที่ 1 และ 2

ในวรรคที่ 48 มีเนื้อความง่ายทั้งนั้นแล.